Powódź a prawo pracy

Obecnie trwają prace nad pakietem rozwiązań prawnych związanych z powodzią – rząd w dniu 24 września 2024 roku przyjął projekt zmian do tzw. specustawy powodziowej (rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz niektórych innych ustaw – druk 672 skierowany już do I czytania w Sejmie). Ustawa ta zawiera także rozwiązania związane z prawem pracy i obowiązkami pracodawcy.

Jednak to, że ustawa nie została jeszcze przyjęta i wprowadzona w życie nie oznacza, że już teraz pracodawca nie ma dodatkowych obowiązków w przypadku zaistnienia powodzi (rozumianej zgodnie z definicją ustawową jako „czasowe pokrycie przez wodę terenu, który w normalnych warunkach nie jest pokryty wodą, w szczególności wywołane przez wezbranie wody w ciekach naturalnych, zbiornikach wodnych, kanałach oraz od strony morza, z wyłączeniem pokrycia przez wodę terenu wywołanego przez wezbranie wody w systemach kanalizacyjnych”).  Zgodnie z art. 8 ust.1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz.U. Nr 234, poz. 1385): „faktyczna niemożność świadczenia pracy w związku z powodzią stanowi podstawę usprawiedliwienia nieobecności pracownika w pracy„. Co więcej – co do zasady – pomimo usprawiedliwionej nieobecności pracodawca i tak płaci wynagrodzenie takiemu pracownikowi – w wysokości „odpowiedniej części minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przez okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych wynikających z rozkładu czasu pracy pracownika.”

A co w sytuacji, w której sam pracodawca ucierpiał w trakcie powodzi ? Ten sam artykuł (art. 8 ust. 5) pozwala na powierzenie pracownikowi wykonywanie pracy innego rodzaju niż wynikająca z nawiązanego stosunku pracy, jeżeli „jest to konieczne w związku z usuwaniem skutków powodzi u tego pracodawcy” (z zachowaniem prawa do wynagrodzenia – obliczonego według zasad jak za urlop wypoczynkowy).

Należy także pamiętać w dniu 22 września br. ponownie rozszerzono zakres rozporządzenia z dnia 16 września 2024 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 1365) w sprawie wprowadzenia stanu klęski żywiołowej na obszarze części województwa dolnośląskiego, lubuskiego, opolskiego oraz śląskiego. Stan klęski żywiołowej obecnie obowiązuje na następującym obszarze:

• w województwie dolnośląskim – powiaty kamiennogórski, karkonoski, kłodzki, lwówecki, wałbrzyski i ząbkowicki oraz miasta na prawach powiatu Wałbrzych i Jelenią Górę; powiaty dzierżoniowski, lubański i świdnicki; – powiaty bolesławiecki, jaworski, legnicki i złotoryjski; powiat zgorzelecki, gminę miejską Oława oraz gminę wiejską Oława w powiecie oławskim, gminę Kąty Wrocławskie oraz gminę Sobótka w powiecie wrocławskim;
• w województwie opolskim – powiaty głubczycki, nyski i prudnicki, powiaty brzeski, kędzierzyńsko-kozielski, opolski oraz powiat krapkowicki;
• w województwie lubuskim – gminę miejsko-wiejską Szprotawa, miasto Żagań, miasto Małomice i gminę wiejską Żagań w powiecie żagańskim.
• w województwie śląskim – powiaty bielski, cieszyński, pszczyński i raciborski oraz miasto na prawach powiatu Bielsko-Białą.

W związku z tym należy pamiętać, że na tym terenie ustawa o stanie klęski żywiołowej z dnia 18 kwietnia 2002 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 1897) pozwala wprowadzić pewne ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela. Jednym z nich jest (art. 21 ust. 1 pkt 3) „nakazanie pracodawcy oddelegowania pracowników do dyspozycji organu kierującego działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia„.

Jak widać – już teraz pracodawca, nawet jeżeli sam bezpośrednio nie ucierpiał na skutek zalania, może ponosić tego konsekwencje.

Czytaj więcej →

Zapraszamy na szkolenie !

Szanowni Państwo,

serdecznie zapraszamy na kolejne śniadanie z HR organizowane przez OIPH w Tychach , gdzie radca prawny Jakub Sawicki przedstawi Państwu informacje dot. tzw. ustawy o sygnalistach.

Uczestnicy spotkania będą mieli możliwość zapoznania się z obowiązkami stawianymi przez przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 2024 roku o ochronie sygnalistów w aspekcie praktycznym. Uczestnik uzyska odpowiedzi na najczęściej pojawiające się w tym zakresie pytania i tym samym będzie gotowy do przedsięwzięcia działań zmierzających do wdrożenia w jego organizacji rozwiązań z zakresu „whistleblowingu”.

Szkolenie przeznaczone jest dla przedstawicieli pracodawców, w tym przede wszystkim dla właścicieli i członków organów zarządzających.

Spotkanie odbędzie się w dniu 18.09 o 9.15 w sali konferencyjnej Stref Art KSSE Tychy (przewidywany czas: 90 do 120 minut) – szczegóły zapisów mogą Państwo znaleźć tu: https://www.facebook.com/events/886692389980597/?acontext=%7B%22event_action_history%22%3A[]%7D

Czytaj więcej →

Zaniżone podwyżki funkcjonariuszy Służby Więziennej z „wysługą lat z cywila” – można walczyć o wyrównanie od 2022 roku

Funkcjonariusze Służby Więziennej – ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2022 roku – mieli mieć zrealizowane podwyżki w ramach tzw. programu modernizacyjnego. Podwyżka ta miała wynosić nie mniej niż 624 zł brutto, a stosowny dokument w tym zakresie był wydany m.in. przez przedstawicieli ówczesnego Ministra Sprawiedliwości – Zbigniewa Ziobro oraz Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Z tą samą datą następowały również zmiany ustawowe dotyczące zasad zaliczania do wysługi lat poszczególnych okresów, w tym m.in. okresów pobierania nauki oraz okresów zatrudnienia „w cywilu”.

W praktyce jednak, częstokroć, poszczególne jednostki organizacyjne Służby Więziennej – wprowadzając podwyżki, dokonywały obniżenia wysokości obiecanej podwyżki funkcjonariuszom legitymującym się okresami zaliczanymi – na nowych zasadach – do wysługi lat, o równowartość przypadającego wzrostu sumy dodatku za wysługę lat.

W tym stanie – w rzeczywistości – funkcjonariusze tacy nie mieli zrealizowanej podwyżki wynikającej z owego programu modernizacyjnego – w pełnej wysokości, co jednocześnie – zdaniem niżej podpisanego – powoduje możliwość dochodzenia wypłaty wyrównania od roku 2022. Argumentacja ta została podzielona przez sąd.

Trzeba podkreślić, że „zaniżenie” podwyżki ma i miało wpływ nie tylko na comiesięczną wysokość uposażenia, lecz również na wysokość innych świadczeń należnych funkcjonariuszom Służby Więziennej. W ocenie niżej podpisanego, szczególne znaczenie winno mieć to dla osób, które po roku 2022 odeszły na zaopatrzenie emerytalne.

Jeżeli jesteś osobą, której może dotyczyć opisywany problem – skontaktuj się, a postaramy się znaleźć jego rozwiązanie.

Czytaj więcej →

Zwiększona ochrona konsumenta – nowe przepisy dotyczące niezgodności towaru z umową

Z początkiem stycznia 2023 roku weszły w życie nowe regulacje dotyczące sytuacji konsumentów, wynikające z implementacji trzech unijnych dyrektyw:

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta (tzw. Dyrektywa Omnibus),

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów, zmieniająca rozporządzenie (UE) 2017/2394 oraz dyrektywę 2009/22/WE i uchylająca dyrektywę 1999/44/WE (Dyrektywa Towarowa), oraz

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/770 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów o dostarczanie treści cyfrowych i usług cyfrowych (Dyrektywa Cyfrowa).

Najwięcej zmian wprowadzono w ustawie o prawach konsumenta, w której ponownie uregulowane uprawnienia konsumentów związane z wadami otrzymanego towaru. Zmiany częściowo odpowiadają wykształconej w orzecznictwie praktyce, ale już jednoznacznie dookreślają obowiązki sprzedawcy związane ze świadczeniem towaru niezgodnego z umową.

Obecnie odpowiedzialność z tytułu niezgodności towaru z umową przedsiębiorcy w stosunku do konsumenta uregulowana jest w art. 43b do art. 43f ustawy o prawach konsumenta (tu uwaga – przepisy te stosuje się wyłącznie do umów zawartych po 1 stycznia 2023 roku; w pozostałym zakresie stosuje się poprzednio obowiązujące przepisy).

Zgodnie z nowymi regulacjami przedsiębiorca zobowiązany był udzielić odpowiedzi na reklamację w terminie 14 dni od jej otrzymania (do tej pory zasadą było 30 dni).

Przedłużono także domniemania braku zgodności z towaru z umową istniejącego w chwili zawarcia umowy do 2 lat.

Zgodnie z art. 43d ust. 1 „Jeżeli towar jest niezgodny z umową, konsument może żądać jego naprawy lub wymiany.” Przedsiębiorca powinien dokonać naprawy lub wymiany w rozsądnym czasie od poinformowania o braku zgodności z umową oraz powinien ponieść wszelkie koszty z tym związane (w szczególności koszty opłat pocztowych, przewozu, robocizny i materiałów).

W drugiej kolejności konsument może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, przy czy, w dalszym ciągu konsument nie może odstąpić od umowy, jeżeli brak zgodności towaru z umową jest nieistotny.

Ustawa także wprost wskazuje, iż konsument nie jest zobowiązany do zapłaty za zwykłe korzystanie z towaru, który następnie został wymieniony oraz że może powstrzymać się z zapłatą ceny do chwili wykonania przez przedsiębiorcę obowiązków wynikających z żądanej naprawy lub wymiany, czy też złożonego oświadczenia o odstąpieniu czy obniżenia ceny.

Podsumowując, wprowadzone zmiany bardzo istotnie zwiększają uprawnienia konsumenta, a sytuacja sprzedawców (także procesowa – w przypadku sporów sądowych) może być znacząco utrudniona.

W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości – zapraszamy do kontaktu.

Czytaj więcej →

Kategoria

• Aktualności
• Akty prawne
• Artykuły
• Orzeczenia