Zwiększona ochrona konsumenta – nowe przepisy dotyczące niezgodności towaru z umową

Z początkiem stycznia 2023 roku weszły w życie nowe regulacje dotyczące sytuacji konsumentów, wynikające z implementacji trzech unijnych dyrektyw:

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta (tzw. Dyrektywa Omnibus),

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów, zmieniająca rozporządzenie (UE) 2017/2394 oraz dyrektywę 2009/22/WE i uchylająca dyrektywę 1999/44/WE (Dyrektywa Towarowa), oraz

– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/770 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów o dostarczanie treści cyfrowych i usług cyfrowych (Dyrektywa Cyfrowa).

Najwięcej zmian wprowadzono w ustawie o prawach konsumenta, w której ponownie uregulowane uprawnienia konsumentów związane z wadami otrzymanego towaru. Zmiany częściowo odpowiadają wykształconej w orzecznictwie praktyce, ale już jednoznacznie dookreślają obowiązki sprzedawcy związane ze świadczeniem towaru niezgodnego z umową.

Obecnie odpowiedzialność z tytułu niezgodności towaru z umową przedsiębiorcy w stosunku do konsumenta uregulowana jest w art. 43b do art. 43f ustawy o prawach konsumenta (tu uwaga – przepisy te stosuje się wyłącznie do umów zawartych po 1 stycznia 2023 roku; w pozostałym zakresie stosuje się poprzednio obowiązujące przepisy).

Zgodnie z nowymi regulacjami przedsiębiorca zobowiązany był udzielić odpowiedzi na reklamację w terminie 14 dni od jej otrzymania (do tej pory zasadą było 30 dni).

Przedłużono także domniemania braku zgodności z towaru z umową istniejącego w chwili zawarcia umowy do 2 lat.

Zgodnie z art. 43d ust. 1 „Jeżeli towar jest niezgodny z umową, konsument może żądać jego naprawy lub wymiany.” Przedsiębiorca powinien dokonać naprawy lub wymiany w rozsądnym czasie od poinformowania o braku zgodności z umową oraz powinien ponieść wszelkie koszty z tym związane (w szczególności koszty opłat pocztowych, przewozu, robocizny i materiałów).

W drugiej kolejności konsument może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, przy czy, w dalszym ciągu konsument nie może odstąpić od umowy, jeżeli brak zgodności towaru z umową jest nieistotny.

Ustawa także wprost wskazuje, iż konsument nie jest zobowiązany do zapłaty za zwykłe korzystanie z towaru, który następnie został wymieniony oraz że może powstrzymać się z zapłatą ceny do chwili wykonania przez przedsiębiorcę obowiązków wynikających z żądanej naprawy lub wymiany, czy też złożonego oświadczenia o odstąpieniu czy obniżenia ceny.

Podsumowując, wprowadzone zmiany bardzo istotnie zwiększają uprawnienia konsumenta, a sytuacja sprzedawców (także procesowa – w przypadku sporów sądowych) może być znacząco utrudniona.

W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości – zapraszamy do kontaktu.